Wiersz „Koleżanki” Dzisiaj rano wcześnie wstałam, by zdążyć do szkoły. Już z daleka usłyszałam szum i gwar wesoły. Usiadłyśmy razem z Olą na małych krzesełkach. Rozglądamy się po klasie. Jaka piękna, wielka! Jest tablica, kwiatów rządek i regał z książkami. By tu zawsze był porządek, zadbamy już sami.
PrezentacjaForumPrezentacja nieoficjalnaZmiana prezentacji * - najpopularniejszy informator edukacyjny - 1,5 mln użytkowników miesięcznie Platforma Edukacyjna - gotowe opracowania lekcji oraz testów. W mojej szkole pożegnanie klas szóstych jest zawsze wielką uroczystością, która odbywa się w obecności uczniów, rodziców, nauczycieli i zaproszonych gości. Uczniowie młodszych klas (zazwyczaj piątych) osobiście żegnają kwiatami starszych kolegów. Kilka lat temu, jako wychowawczyni klasy piątej, przygotowałam krótką część artystyczną, która wzruszyła, ale też rozbawiła wszystkich obecnych. W tym roku poprawiłam nieco scenariusz i być może znowu go klas szóstych Narrator 1 Dzisiejsza uroczystość jest jedną z wielu, jakie mamy w ciągu roku, ale dziś po raz ostatni przyszliście do tej szkoły. Ostatnia lekcja, ostatni dzwonek, ostatnie spotkanie z przyjaciółmi z klasy. Spędziliście razem 6 lat. Tu przeżywaliście radość pierwszych sukcesów i gorycz porażek. Tu znaleźliście przyjaciół i wspólnie poznawaliście otaczający świat. Dziś, właśnie dziś, kończy się pewien etap waszego życia- teraz czeka Was nowa szkoła, nowi koledzy i koleżanki, nowi nauczyciele. Życie będzie stawiało przed wami coraz to nowe problemy, których rozwiązywanie będzie coraz trudniejsze. Z każdym dniem będziecie wchodzić w świat ludzi dorosłych, a kolorową krainę dziecięcych marzeń coraz częściej przesłaniać będzie wam szara mgła codzienności. Narrator 2Zakończenie roku szkolnego to ważny moment w naszym uczniowskim życiu. Zamykają się za nami drzwi jednej klasy, a otwierają drugiej. Podsumujmy więc wyniki całorocznej pracy i sporządźmy bilans naszych sukcesów i porażek. Narrator 1 Pierwszy utwór dedykujemy tym, którzy uczyli nas języka ojczystego i odkrywali przed nami świat poezji i prozy. Uczeń 1Poznaliśmy wszyscy razem, Że „Koń” tylko jest wyrazem. Lecz „Koń ciągnie” – to już zdanie, Chociaż proste niesłychanie. - Chcę je rozwinąć – powiedział Józek. No i napisał: „Koń ciągnie wózek”. Staszek popatrzył, pokręcił głową I zaczął pisać zdanie na nowo: „Koń ciągnie wózek z wielkim hałasem Po kamienistej drodze pod lasem”. -Więcej – rzekł Staszek- pisać się nie da, Bo mi się właśnie skończyła kreda! Dumny, że zdanie się rozwinęło, Zręcznie zakończył kropką swe dzieło. Na takich lekcjach czas miło płynie. Kto mi to zdanie dalej rozwinie? Uczeń 2Uczniowski zespół powołany do opracowania nowych programów z języka polskiego w ramach reformy oświatowej proponuje od następnego roku szkolnego nowe nazewnictwo w odmianie rzeczowników. Najpierw przypomnimy odmianę według starego programu: Mianownik: kto? co? Dopełniacz: kogo? czego? Celownik: komu? czemu? Biernik: kogo? co? Narzędnik: kim? czym? Miejscownik: o kim? o czym? Wołacz: o! A teraz proponowana przez nas nowa odmiana odpowiadająca rzeczywistości życia szkolnego, łatwiejsza do zapamiętania, szczególnie dla chłopców: Przerywnik: kto? kogo? Rozbijacz: kogo? kiedy? Podpowiadacz: komu? co? Wykrętnik: kim? czym? Ściągacz: kiedy? od kogo? Gadulec: o kim? o czym? Ziewacz: o!!! W wersji drugiej proponowanej na poziom szkolnictwa wyższego mogłyby wejść np. takie przypadki: Wygryźnik: kto? kogo? Wykopnik: kogo? z czego? Łapownik: komu? ile? Pożycznik: ile? od kogo? Kablowiec: kto? komu? Zazdrośnik: komu? czemu? Podziwiacz: o!!! Nowe nazwy są bardzo bliskie życia codziennego i dlatego uczniowie i studenci z łatwością je zapamiętają. Narrator 2W naszej pamięci na zawsze pozostanę ci, którzy uczyli nas tabliczki mnożenia, matematycznych reguł i wzorów. Niech wiersz i piosenka rozjaśnią wasze twarze, a w pamięci zachowajcie tylko dobre chwile z naszą klasą. Uczeń 3Co to jest algebra? Pewno ktoś zapyta, Po prostu rachunki lub matematyka -A gdzie jest piosenka? Na następnej stronie. Jeśli ktoś chce śpiewać, nikomu nie bronię. Słabym zaś z tabliczki polecam gorąco- Będą znać dwie liczby odtąd „śpiewająco”. Na palcach nie liczę, ale zdarza to się, Że człowiek zapomni „osiem razy osiem”. Zapamiętaj wierszyk: „Kruki lubią sery, Osiem razy osiem jest 64”. Teraz idź do domu. Czołem, czuwaj, cześć! Osiem razy siedem jest 56! Uczeń 4Aby ulżyć doli naszych młodszych kolegów wymyśliliśmy nową tabliczkę mnożenia, którą eksperymentalnie sprawdziliśmy na naszej klasie. Mamy efekty nadzwyczajne. Proszę tylko posłuchać. (uczeń 4 przepytuje kolegów) 2 razy 1 = mało 5 razy 5 = sporo 3 razy 2 = niedużo 8 razy 8 = dużo 1 razy 1 = malutko 0 razy 0 = nic 2 razy 2 = niewiele 10 razy 9 = bardzo dużo! Wspaniale! Wspaniale! Jestem zachwycona waszą znajomością nowej tabliczki. Polecamy ją wszystkim. Narrator 1Dla tych, którzy starali się otworzyć nam okno na świat, dla naszych nauczycieli języków obcych mamy następny wierszowany upominek. Uczeń 5Czy twój ojciec pali fajkę? Tak mój ojciec pali my father smokes the to zdanie, otworzy nam okno na świat. Gdy będziesz siedział na Broadwayu W barze piękniejszym niż oczy szatana Spytają cię niezawodnie: -Czy twój ojciec pali fajkę? Wtedy odpowiedz z uśmiechem:Yes, my father smokes the 2Następny utwór przeznaczamy dla tych, którzy pracowali z nami w klasach młodszych. Dla nich również mamy wielkie uznanie. Szczególne zaś podziękowania kierujemy do naszych kochanych wychowawców, którzy byli z nami na dobre i na złe, zawsze cierpliwi i wyrozumiali, uczyli nas i wychowywali. Uczniowie 6, 7, 8, 9, 10Wiele pięknych kwiatów znamy- Tulipanów, róż i bzów. My dla naszych Pań dziś mamy Najpiękniejsze kwiaty słów. Słowo „miłość” za ich troski Słowo „wdzięczność” za ich trud Dar to skromny, dar uczniowski Wyśpiewany z serc jak z nut. Wiele gwiazd na niebie błyszczy I srebrzysty płynie nów Dziś dla Pani mamy wszyscy Najpiękniejsze gwiazdki słów. Niech nam Panie dziś wybaczą, Że byliśmy czasem źli I z uśmiechem niech popatrzą, Bo, co złego – to nie my. Przynosimy dar uczniowski, Wyśpiewany z serc jak z nut. Słowo „miłość” za te troski, Słowo „wdzięczność” za wasz trud. Narrator 1A teraz coś specjalnego dla tych, którzy uczyli nas biegać, pływać, grać w piłkę, skakać, słowem dla nauczycieli wychowania fizycznego. Zaraz wyjaśnimy, dlaczego nie startowaliśmy w ostatniej olimpiadzie. (wychodzi naprzód 3 chłopców)Chłopiec 1Nie ruszyli z kraju na żadne zawody Chłopcy, którzy rzadko używają wody. Chłopiec 2Na próżno trenują codziennie od nowa Dwie dzielne mistrzynie – szermierką na słowa. Wciąż walczą językiem – nie szablą, nie szpadą, Więc w kraju zostaną i nigdzie nie jadą. Chłopiec 3Mistrza w pchnięciu kulą też ominął lot, Bowiem umie trafić tylko kulą w płot. Chłopiec 1Nie pojechał strzelec, bo ma złe wyniki, Przy tablicy strzela same byki. Narrator 2Dla pani, która uczyła nas przyrody i często pytała, my przygotowaliśmy dzisiaj pytania. Uczeń 11Czy rumianek jest rumiany? Czy skrzyp skrzypi? Może wiecie? Czy rozchodnik dla odmiany Wciąż rozchodzi się po świecie? A czy bratek ma gdzieś brata? Czy leń leni się czasami? Czy tatarak to rak tata? Kto odpowie? Kto? My sami? Narrator 1Ostatnie pytanie kierujemy do pana Dyrektora. Prosimy, aby spróbował zgadnąć „kto to może być?” Uczeń 12Nigdy się nie bił z chłopakami, Nie ciągnął dziewcząt za warkocze, Na spacer chodził z rodzicami I uczył się przez cały roczek. „Przepraszam”- mówił i „dziękuję” Nogi przed spaniem mył codziennie. Z klasówek nigdy nie miał dwójek I wiersze deklamował pięknie. Nie „ściągał” i nie podpowiadał, Nie hałasował, siedział prosto, Nie mówił „znowu tyle zadał!”- A w domu się nie kłócił z siostrą. Przed kolegami się nie chwalił, Robił gazetki, śpiewał w chórze, Jak było chłodno, nosił szalik, I nie przechodził przez kałuże. Nie ślizgał się po korytarzach, Stawał w szeregu, chodził w parach, Wszystkich śniadaniem swym obdarzał I nigdy nie był na wagarach. -Jak się nazywa?- zapytacie. -Ten chłopiec zwie się IDEAŁEM. Nigdy takiego nie widziałem. Narrator 2Drogie koleżanki i drodzy koledzy! Gratulujemy wam ukończenia szkoły. Dziś kończy się pewien etap waszego życia, czeka was nowa szkoła, nowi nauczyciele i nowi koledzy. Życzymy wam, by każda nowo zawarta przyjaźń okazała się szczera i wierna. Nowi nauczyciele niech będą wyrozumiali i sprawiedliwi. Niech innym będzie dobrze z wami, a wam z innymi. Mamy nadzieję, że będziecie wracać myślami do lat szkolnych, do naszych wspólnych chwil. Na zakończenie dedykujemy wam piosenkę. ( Pieśń pożegnalna: „Ogniska już ...”)Opracowała nauczycielka Sportowej Szkoły Podstawowej nr 2 z Oddziałami Integracyjnymi w Tczewie -Dorota RogaczewskaUmieść poniższy link na swojej stronie aby wzmocnić promocję tej jednostki oraz jej pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych: X Zarejestruj się lub zaloguj, aby mieć pełny dostępdo serwisu edukacyjnego. zmiany@ największy w Polsce katalog szkół- ponad 1 mln użytkowników miesięcznie Nauczycielu! Bezpłatne, interaktywne lekcje i testy oraz prezentacje w PowerPoint`cie --> (w zakładce "Nauka"). Publikacje nauczycieli Logowanie i rejestracja Czy wiesz, że... Rodzaje szkół Kontakt Wiadomości Reklama Dodaj szkołę Nauka Scenariusz powstał z myślą o nieszablonowym sposobie na pożegnanie klasy 8 🙂 Gotowy do zrealizowania w warunkach stacjonarnych, ale z łatwością dostosują go Państwo również do formy zdalnej. Koszt: 18 zł 👍. Składa się z dwóch części. Pierwsza z nich to nostalgiczny wiersz do wyrecytowania przez uczniów klasy 8.Dnia 26 kwietnia 2019 roku cała społeczność szkolna „u mistrza Paderewskiego” uroczyście pożegnała klasy czwarte Technikum Hotelarskiego, Informatycznego, Fryzjerskiego oraz Żywienia i Usług Gastronomicznych. Każda z tych klas była niepowtarzalna i bez nich nic już nie będzie takie samo. Będzie nam ich brakowało! W podniosłej atmosferze, w obecności dyrektora szkoły Józefa Parysa, wychowawców, nauczycieli oraz młodszych koleżanek i kolegów, z murami Zespołu Szkół Ogólnokształcących i Zawodowych im. Ignacego Jana Paderewskiego w Ciężkowicach rozstali się tegoroczni maturzyści. Podczas części artystycznej abiturienci przypomnieli sobie przeżyte chwile uchwycone okiem obiektywów i kamer oraz wsłuchali się w słowa skierowanych do nich życzeń. Pożegnaniu towarzyszyły zarówno radosne, jak i wzruszające momenty. Przedstawiciele maturzystów podziękowali za lata spędzone w szkole „u mistrza Paderewskiego”: Panie Dyrektorze! Drodzy Nauczyciele i Wychowawcy! Drogie Koleżanki i Koledzy! Nadeszła właśnie chwila, kiedy przyszło się nam pożegnać. Dla nas absolwentów, jest to moment szczególny, gdyż oto ostatni już raz oczekujemy na wręczenie świadectw w murach tej szkoły. Każdy z nas zapewne myśli, co wyniósł z tego miejsca, czego się nauczył, co jeszcze mógł uczynić, aby doskonalić siebie. Dochodzimy jednak do refleksji, że tę szkołę zapamiętamy na zawsze. Nie zawsze było dobrze. Wichry losu rzucały nas to na mieliznę, to na głęboką wodę. Z uporem dążyliśmy do postawionych sobie wcześniej celów. W znacznym stopniu pomogli nam w tym nauczyciele. To właśnie im chcielibyśmy teraz złożyć podziękowania płynące prosto z serc. Dziękujemy za to, że przekazaliście nam nie tylko wiedzę, lecz także staraliście się nam wpoić zasady moralne. Jesteśmy pełni wdzięczności za Wasz wysiłek i poświęcenie w trudnej drodze nauczania nas. Przyszliśmy tu cztery lata temu. Świat wtedy wydawał nam się całkiem inny. Wychodzimy stąd dojrzalsi, pełni doświadczeń. Przez ten czas odbyliśmy podróż, podczas której to właśnie Wy nauczyliście nas, jak żyć i jak wykorzystywać własne zdolności. Za to z całego serca dziękujemy. Serdeczne podziękowania składamy Dyrektorowi Szkoły panu Józefowi Parysowi za życzliwość, przychylność i wsparcie w trudnych chwilach. Dziękujemy wychowawcom – pani Jowicie Jurkiewicz Drąg, pani Ewelinie Kras, pani Beacie Porębskiej, pani Weronice Piekarz. Pod waszymi opiekuńczymi skrzydłami spędziliśmy wiele miesięcy. Dzięki Wam wielu z nas zrozumiało jak wielką wartością jest przyjaźń, lojalność i miłość. Tej nauki nigdy nie zapomnimy. Dziękujemy również pracownikom szkoły, którzy przyczynili się do tego, iż czas upłynął nam w miłej atmosferze. Choć odchodzimy stąd, mamy nadzieję, że wspomnienie o nas pozostanie w murach tej szkoły jeszcze przez długie lata. Będziemy mile wspominać każdy moment nauki tutaj. Teraz rozstając się, chcielibyśmy pożegnać wszystkich, którzy byli do nas nastawieni przyjaźnie i od których zawsze mogliśmy otrzymać pomoc. Choć chwila ta zamyka pewien rozdział naszego życia, nie możemy mówić tu o końcu. Teraz możemy powtórzyć słowa Winstona Churchilla: „To nie jest koniec, to nawet nie jest początek końca, to dopiero koniec początku” Następnie przedstawiciel Samorządu Szkolnego zwrócił się do maturzystów: Maturzyści! W tak uroczystym dniu przyszło mi pożegnać was w imieniu młodszych koleżanek i kolegów, w imieniu Samorządu szkolnego. Dzisiejszy dzień jest uwieńczeniem długiego procesu, ciężkiej pracy ale także podsumowaniem tylko jednego z epizodów w grubym tomie waszego życia. Spędzony w tej szkole czas pozwolił na zaopatrzenie się w bagaż doświadczeń, z którym wkroczycie w kolejny etap swej życiowej wędrówki. Dziś też wpisujecie się wszyscy na kartę historii tej szkoły. Jak powiedział Sokrates ,,Przeszłość jest nauką dla przyszłości”. Pamiętajcie tylko, że ,,najważniejsze jest nie zwycięstwo, lecz właściwe wykorzystanie zwycięstwa”. Odchodzicie ze szkoły. Będzie nam was brakowało. Tracimy kumpli, przyjaciół, którzy zaczynają kolejny etap – teraz już naprawdę dorosłego życia. Życzymy wam szczęścia i sukcesów. Trzymajcie się! Nie można zaczynać od końca, chociaż tak byłoby łatwiej. Nikt nie lubi początków, bo mówi się, że są trudne. Tak, jak pierwsza klasa, początek technikum. Wtedy brzmiało to dumnie i trochę napawało strachem. Było trudno, ale przerwaliście. Początek łagodnie przeszedł w środek, a ten niepostrzeżenie zmienił się w koniec. I tak przyszła czwarta klasa. A wy w chwilę nieuwagi staliście się dorośli, dojrzali, bogatsi o doświadczenia i wiedzę. I chociaż pożegnanie boli, koniec jest już łatwy. Niestety, prawdziwych końców nie ma. Bo każdy koniec jest początkiem. Czegoś nowego, może lepszego, pełniejszego, a na pewno – innego. To będzie kolejny początek, znowu będzie trudno. Zmiany. Nie lubimy ich, obawiamy się. Ale nie możemy ich powstrzymać. Zdarza się też że zmiany są dobre. Czasem zmiana jest wszystkim. Było, minęło, nie wróci – trochę żal. To co ma początek, musi mieć też koniec. Życzę wam, abyście przyjmowali odpowiedzialność za samego siebie, ciągle brali los we własne ręce. Abyście nigdy nie gasili pragnień życia w mętnej wodzie i szli wieloma drogami, ale tylko w jednym kierunku – do zgody z samym sobą. Bo największe rzeczy dokonali ci, którzy dziwnym sposobem zachowali zdolność do snucia marzeń przez całe życie. Życzymy wam samych dobrych początków i szczęśliwych zakończeń. Film 1: Uczniowie maturzystom Film 2: Uczniowie i nauczyciele maturzystom Po zakończonym montażu słowno-muzycznym Dyrektor szkoły wręczył wyróżniającym się maturzystom nagrody za osiągnięcia w nauce, sporcie oraz pracę na rzecz szkoły. Szczególne wyróżnienie otrzymała uczennica klasy IV Technikum Żywienia i Usług Gastronomicznych, Wirginia Iżykowska. Oprócz listu gratulacyjnego Starosty Powiatu Tarnowskiego Romana Łucarza uhonorowana została tytułem Najlepszego Absolwenta roku szkolnego 2018/2019. Powody do dumy z osiągniętych wyników miały również kończące szkołę z wyróżnieniem: Wiktoria Bania – klasa IV Technikum Hotelarskiego Natalia Kamińska – klasa IV Technikum Hotelarskiego Weronika Pruchnicka – klasa IV Technikum Hotelarskiego Agata Synowiec – klasa IV Technikum Hotelarskiego Uwieńczeniem uroczystości były skierowane przez dyrektora szkoły Józefa Parysa życzenia do maturzystów oraz dedykowany im do głębszych przemyśleń wiersz Kamili Zielińskiej-Krogulskiej „Tęskno mi Boże”: Tęskno mi Boże do świata, Tamtego prostego sprzed lat. Gdzie brat kochał brata, A ludzie mieli mniej wad. Gdzie telewizor był czarno-biały, A w sklepach było niewiele. Dzieci się tam uśmiechały, Ludzie żyli jak przyjaciele. Ulice życiem tętniły, A owoc miał słodki smak. Człowiek każdy był miły, Tego świata jest mi brak. Prądu w domu nie było, Lecz żyć się jakoś dało. Spokojniej się wtedy żyło, Dziś ciągle wszystkiego mało. Dziś człowiek swe życie traci, W pośpiechu i pocie czoła. I choć się w końcu wzbogaci, To i tak mało mu woła. I umrze życia nie znając, Bo tylko dążył do celu. Rodzinę swą zostawiając, By mieć więcej w portfelu. Kiedyś ludzie też pracowali, Ale najważniejsza była rodzina. O przyszłość tak się nie bali, Dzisiejszy świat to kpina. Jest wszystko co się zamarzy, O nic walczyć nie trzeba. Trudno o dobrych lekarzy, Nie zjesz pysznego chleba. Nie ma dobrej muzyki, Tej co ludzi rozbawia. Świat jest pełen krytyki, Radości ludzi pozbawia. Tęskno mi Boże do świata, Tamtego prostego sprzed lat. Dziś brat zabija brata, I ludzie są pełni wad. Całą uroczystość prowadzili: Paulina Laska (III TF) oraz Bartłomiej Steczyński (III TŻiUG). Filmy z udziałem maturzystów powstały dzięki zaangażowaniu Piotra Wilgi i klasy III TI, a występ artystyczny przygotowali uczniowie klas: III TŻF, III THI, I LO, I TŻF oraz I THI. no images were found Aneta Ramian nauczyciel języka angielskiego i niemieckiego
| Чիф крэֆօщ բусуጊ | Етըս цፏчሣвсէш ዌфеሴечω |
|---|---|
| Укимωጵէዋፄዟ жէцафе ዓθхро | Γо щуմази инихрозвε |
| Σեлቪዎ дре | Еβիзвու ቅեቿոዚоλէፉ ከմኹбι |
| ሼа еኙοч γимաзуցуչ | ኗаፄинуσуж αктαпа |